Tam da bugün
Kaç gün oldu kaç yıl
Sayamadım.
Senden ve benden
Gittiğimiz günü hatırlarım
Sonra bir de
Hayatlarımıza giren başkalarını.
Sen öyle bir yola girdin ki,
Geri dönüşü olmayan.
Ben öyle bir yolda ilerliyorum ki,
Bazen dikenli bazen güllerle bezenmiş.
Herkes seçimini yapmışken
Bir daha geri dönmek mi?
Üzgünüm.
Bir arkadaş bile değilsin artık.
Belki bir tanıdık,
Belki bir yabancı.
Bir Sandal olsam
Küreklerim çekse beni
Açık ufuklara
Sarıdan çalan mavilerin yüzeyinde
Çatlasa bir yanım
Ufaktan su alsam
Varsam tadına tuzlu suların
Ne batışım umrumda olur
Ne ölümüm
Yüzeyinde kalmak yetmez bana
Derinlerine inmek
Denizin mavisini içime almam gerek
Güneşi izlemek yetmez bana
Isıttığı suyun tadına varmam gerek
Ağaçtan kalbim
Dayansa da bu batışa
Vuracak elbet bir sahile
Taştan kumsalın eteklerine
Parçalanmış da olsam
Varacağım tüm güzelliklerin elbet tadına
Bekliyorum şimdi,
İçimde sönmüş bir ışığı.
İnsan gördükçe aydınlanan,
Bir florasan gibi
Bekliyorum şimdi.
Kurumuş bir ağaç gibi
Yeniden filizlenmesini.
Tam oradan büyümesini.
Belki bir çiçek açmasını,
Bir meyve vermesini,
Bekliyorum şimdi.
İçimde kurumuş bir kökün
Toprağa yeniden bağlanmasını
Dallanıp budaklanmasını
Sönmüş bir ışığın
Yer altında yeniden canlanmasını.
Benimle gün yüzüne çıkmasını
Bekliyorum şimdi.
Güneş gibi parlayıp
Günümü aydınlatmasını
Ay gibi geceme konup
Yoluma ışık olmasını
Bekliyorum şimdi.
Ay’ın yüceldiği o yer,
Duyguların mekanla buluştuğu.
Bakımın, bakıcılığın
Bir anneliğin, bir babalığın
En güzel hali.
Serinkanlı, sabırlı, kararlı.
Bir o kadar da inatçı.
Muhteşem hafızasıyla
Ah bir de olsa kendisinin farkında.
Ona verilen gök çantasının içindeki,
Yeteneklerin ve güzelliklerin,
Gökten eline düşmüş güvenin, huzurun,
Ah bir farkında olsa.
Alıp da onları büyütse.
Şaraplar, ziyafetler, güzel kokular,
Sonu gelmez latifeler eşliğinde bir aşk.
Şahane bir kıyafet,
Lezzetli bir yemek.
Ne modacı ne de gurme,
O tüm yeteneklerin doğal sahibi.
Gölgeler içindeyken bazen,
Kıskanç, güvensiz, riskin dibine batan.
Bazen ise sıkı sıkıya olduğuna tutunmuş,
Değişimi reddeden bir boğa.
Sakın kırmızıyı gösterme ona,
Değişime zorlanmış gibi,
Sinirleniverir sonra.
Para, lüks, güzellik,
Güvenli huzurunun bir parçasıdır oysa.
Ah bir de olsa kendisinin farkında,
Yetişse tüm yetenekleriyle doğada.
Bir tohum,
Çürüyen yaprakların altında.
O günü bekleyen,
Toprağın en temiz haliyle,
Güne merhaba demeyi.
Eşsiz güzelliğiyle,
Yaş toprağın içinden,
Beyazlar içinde yeşillere uyanmayı,
Beklemiş bir tohum.
Sonbaharın gelmesiyle,
Siyaha çalan,
Çürüyen bedeni,
Sararmış yaprakların altında,
İşte o günü bekler.
Rüzgar eser,
Toprak arınır.
Kuru yapraklar, yerini
Tözlere bırakır.
Beklemiş bir tohum,
Uyanır yeşillere,
Çöplerinden arınmış toprağa.
Kendine üs belirlemiştir toprağını.
Orada kök salmıştır bir kere.
Ölmüş bir yaprağın altındaki o tohum
Arınmış toprağın bir bireyidir artık.
Eşsiz güzelliğiyle,
Yağmurun son damlasında,
Çıkarır bedenini yeryüzüne.
İşte o tohum,
Bir mevsim beklemiş,
Küllerinden yeniden doğmuştu.
Bir tohum misali insan,
O mevsim gelince,
Bazen yeniden doğmak için,
Bazen nesiller için,
Bir akrep misali,
Bir anka kuşu gibi,
Çürüyen yaprakların altından,
O günü bekleyerek geleceğe bakacak.
Kaç mevsim sürerse.
Ağacın dalında çürümeyi bekleseydi,
Sırf düşmemek uğruna,
Kim yeşerirdi bir mevsim sonra?
Ben bakacağım
Sen anlatacaksın
Hiç tanımıyormuş gibi yapacağım
Yıldızlar gibi parlayacaksın
Sen kaybettiğin ümidinle
Yeniden doğacaksın
Bir anka kuşu gibi
Parlayan teninde
Bir yıldız eksikse
Gelirim bir yıldız gibi kaymaya
Kurşunlar saplanır göğsüne
Karanlıklar düşer zihnine
Ama ben yine bakacağım
Sen anlatacaksın
Yıldızlar gibi parlayacaksın
Hadi resmet hayatını
Kendini anlat
İçinde benim olduğum
Karala bir şeyler
Yıldızlar gibi parlayan
İçinde aşkı tarif ettiğin.
Bedeninden ibaret sandığın
Sevgiyle yoğrulan ruhun
Ama senin asla farkında olmadığın
Kaybettiğini sandığın ümidin
Bildiklerinin üzerini çizecek
Bir yıldız gibi parlayacaksın
Ben bakacağım
Sen anlatacaksın